static در زبان برنامه نویسی دارت

در زبان برنامه‌نویسی دارت، کلمه کلیدی static برای تعریف ویژگی‌ها یا متدهایی استفاده می‌شود که به جای اینکه به یک شیء خاص از کلاس تعلق داشته باشند، به خود کلاس تعلق دارند. این به این معنی است که شما می‌توانید به ویژگی‌ها یا متدهای static بدون نیاز به ایجاد یک شیء از کلاس دسترسی پیدا کنید.

ویژگی‌های static:

1. متغیرهای static: این متغیرها به خود کلاس تعلق دارند و مقدار آن‌ها برای تمام اشیاء از کلاس یکسان است.
2. متدهای static: این متدها هم مشابه ویژگی‌های static هستند، به این معنی که می‌توان آن‌ها را بدون نیاز به ایجاد شیء از کلاس فراخوانی کرد.

مثال:

class MyClass {
  // متغیر static
  static int counter = 0;

  // متد static
  static void incrementCounter() {
    counter++;
  }
}

void main() {
  // دسترسی به متغیر و متد static بدون نیاز به ایجاد شیء
  print(MyClass.counter); // خروجی: 0
  MyClass.incrementCounter();
  print(MyClass.counter); // خروجی: 1
}

نکات:

• نمی‌توان از متغیر یا متد static داخل یک شیء خاص از کلاس (یعنی از طریق شیء) دسترسی پیدا کرد، بلکه باید از طریق خود کلاس به آن‌ها دسترسی پیدا کنید.
• متدهای static نمی‌توانند به ویژگی‌های غیر static دسترسی داشته باشند، چون آن‌ها به یک شیء خاص نیاز دارند، اما متغیرهای static می‌توانند به متدهای static دسترسی پیدا کنند.

کاربردها:

• شمارشگرها: برای ذخیره تعداد دفعاتی که یک متد خاص فراخوانی شده است.
• کمک به متدهای کمکی: متدهای static معمولاً برای انجام کارهای کمکی که نیاز به استفاده از اشیاء ندارند، استفاده می‌شوند.