شی گرایی در دارت

برنامه نویسی شی گرا (OOP) یک روش برنامه نویسی است که از اشیاء و تعاملات آنها برای طراحی و برنامه ریزی برنامه ها استفاده می کند.

در OOP، یک شی می تواند هر چیزی باشد، مانند یک شخص، یک حساب بانکی، یک ماشین یا یک خانه. هر شی دارای ویژگی ها (یا ویژگی ها) و رفتار (یا روش های) خود است. به عنوان مثال، یک شی شخصی ممکن است دارای ویژگی های نام، سن و قد و رفتار راه رفتن و صحبت کردن باشد.

مزایا

• درک و استفاده از آن آسان است.
• قابلیت استفاده مجدد را افزایش می دهد و پیچیدگی را کاهش می دهد.
• بهره وری برنامه نویسان افزایش می یابد.
• نگهداری، اصلاح و اشکال زدایی کد را آسان تر می کند.
• کار تیمی و همکاری را ترویج می کند.
• تکرار کد را کاهش می دهد.

ویژگی های شی گرایی

• Class
• Object
• Encapsulation
• Inheritance
• Polymorphism
• Abstraction

Object در دارت

در برنامه نویسی شی گرا، یک شی یک واحد مستقل از کد و داده است. اشیاء از قالب هایی به نام کلاس ایجاد می شوند. یک شی از خواص (متغیرها) و متدها (توابع) تشکیل شده است. یک شی نمونه ای از یک کلاس است.

به عنوان مثال، یک شی دوچرخه ممکن است دارای ویژگی هایی مانند رنگ، اندازه و سرعت فعلی باشد.

مثال 1: اعلام یک شی در دارت

در مثال زیر، کلاس Bycycle با سه ویژگی وجود دارد: color، size و currentSpeed. کلاس دو متد دارد. یکی changeGear است که چرخ دنده دوچرخه را تغییر می دهد و روش نمایش مقادیر سه ویژگی را چاپ می کند. همچنین یک شی از کلاس Bycycle به نام bicycle داریم.

از کلمه کلیدی new می توان برای ایجاد یک شی جدید استفاده کرد، اما غیر ضروری است.

کلاس و شی

کلاس یک طرح اولیه برای ایجاد اشیا است. یک کلاس خصوصیات و متدهایی را که یک شی خواهد داشت تعریف می کند.

یک شی نمونه ای از یک کلاس است. می توانید چندین شی از یک کلاس ایجاد کنید.